167

این متن خیلی به دلم نشست گفتم بذارمش اینجا

من میگم‌آدم باید اهل صلح و مدارا باشد.
با مردم، با طبیعت با شهر ها
ولی بیشتر از همه با خودش.
حتی گاهی برگردد به عقب و مسیری که قبلا رفته را دوباره طی کند.
خاطراتش را اصلاح کند.
حتی احساسش را نسبت به هر خاطره همان طوری که دوست دارد و کمتر اذیتش میکند تغییر دهد.
من همیشه از مرور دقیق خاطره‌ها نتایج خوبی گرفته‌ام.
مرور خاطرات نباید زمین گیرت کند.

اصلا اگر خاطره را نتوان مرور و بازسازی و برنامه ریزی و مدیریت کرد به چه دردی می‌خورد.
به عقیده ی من خاطرات مرجع ارزشمند مطالعات آینده پژوهی فردی برای هر شخص میتواند باشد.
اگر برگردی به عقب و مثل یک والد بالغ با خاطراتت گفتگو کنی، توجیهاتش را بشنوی نقاط قوتش را ببینی، اصلاحش کنی، اشتباهاتش را جبران کنی، از عملکرد درستش ذوق بزنی، ناخوشی هایش را ریشه یابی و اصلاح کنی، آن خاطره سرمایه ی تو می شود برای بعد.

اما اگر بی کس و کار و تربیت نشده رهایش کنی به او اجازه داده‌ای که آزارت دهد.
تجربه به من می‌گوید: اشتباهات و ناملایمات را باید ابتدا در ذهن اصلاح کنیم، تکلیفمان را با آن خاطره، و احساسی که نسبت به آن داریم روشن کنیم.
فایل های ناقص را در ذهنمان تکمیل کنیم، تکلیفش را مشخص کرده و آن را ببندیم.
و در جهت حال خوب، برای آینده تصمیم‌های جدید بگیریم.

00003...